Егер ол Ақ үйге кірсе, оның ақиқатқа айналуы әбден мүмкін. Ал мұндай бастаманың АҚШ-тың ықтимал мемлекеттік хатшысы "Вашингтон батпағының" тазартылған өнімі әрі "әлемдік альянстардың қорғаушысы" Энтони Блинкеннің атынан ұсынылуы, жоспардың жүзеге асуының белгісі іспетті, деп жазады РИА Новости.
Сонымен қатар, өз елін АҚШ-қа құрбан етуге дайын америкашыл күштер Еуропада да жеңіске жетті деп болжауға болады. Алайда, нақты фактілер керісінше сөйлейді. Мысалы, Германия үкіметі "Солтүстік ағын–2"-ге қарсы АҚШ-та пысықталып жатқан экстерриториялық санкциялардың қолайсыздығы туралы өз ұстанымын тағы бір рет растады.
Осылайша, Еуропа өзінің мүдделерін қорғау және геосаяси рөлін күшейту үшін дегенінен таймауды жалғастыруда. Бірақ Вашингтондағы билікке күштің қайта оралуын қызу қолдайды. Ал оларға бұл теория жүзінде мүлдем қолайсыз.
Мұндай таңқаларлық қайшылықтардың шешімін төрт жыл бұрынғы оқиғалардан іздеу керек.
Ақ үйге келген Дональд Трамп алдын ала дайындалған көптеген шаралардан, тіпті Америка Құрама Штаттарының қатысуымен қол қойылған халықаралық келісімдерден бас тартты. Осы уақытқа дейін кеңінен танымал болған әйгілі Трансатлантикалық сауда және инвестициялық серіктестіктің да тағдыры дүдәмал күйге түсті. Дабыл қағушылар Американың көмегімен оның Еуропадағы ресурстарын өз пайдасына сорып алатындығын ескертті.
Алайда, Трамп өзінің президенттігі жылдарында еліне экономикалық пайда келтіру үшін барлық мүмкіндікті пайдаланды. Оның үстіне, ол бірнеше рет бұл келісімдердің барлығы АҚШ үшін өте қолайсыз екенін мәлімдеді. Бизнесте мол тәжірибесі бар қаһарлы америкалық патриотқа сенуге болады деген күдік те жоқ емес.
Ең негізгі қате түсінік – глобалистердің (соның ішінде америкалықтардың) ұлттық бағыттағы мүдделері бар деп болжау. Олар үшін АҚШ негізгі эмиссия орталығы және планетаның ең қуатты армиясы ретінде өте маңызды бола алады. 330 миллионға жуық халқы бар алып мемлекет өз алдына, оған ақша салудан және оның мәселелерін шешуден гөрі оны есептен шығару оңайырақ.
Мұндай жағдайда Еуропаның позициясы мағыналы. Соңғы онжылдықта ол "еркін әлемнің көшбасшысына" және жалғыз супер державаға тізе бүгіп, сәлем бере отырып, түп-тамырынан ажыраған америкалық терең мемлекетпен өзара әрекеттесу арқылы өз дегеніне жетуді үйренді. Мысалы, Иранның ядролық келісімін алайық. Оны Обама президенттігіндегі жетістіктің бірі деп атайды, бірақ оған АҚШ-қа қарағанда ЕО анағұрлым қызығушылық танытты.
Сонымен қатар, ЕО-ға мемлекеттер көп жағдайда қажет. Атап айтқанда, еуропалықтардың өз армиясын құруға деген ұмтылысы бар және ол еліктеу емес. Ал ақиқатына келгенде әскери күш – оңай емес. Бұл мағынада америкалықтарға балама жоқ және жақын болашақта болжанбайды. Бірақ Трамп кәрі құрлықтағы әскери "қолшатыр" үшін ең жоғары мөлшермен төлем төлеуге мәжбүр етті. Ал Брюссель мен Берлиннің "Вашингтон батпағымен" бітімгерлік келісімге келуге әлі де мүмкіндігі бар.
Еуропалық Одақ Ресейге қарсы геосаяси, экономикалық және әскери тепе-теңдікте әлі де қажет. Әйтпесе, Мәскеу батыс Еуропа астаналарын қуанта қоймайтын тым қолайлы жағдайлар жасауда.
Нәтижесінде парадоксалды жағдай туындайды: көпшіліктің көз алдында Еуропа АҚШ үшін тұтынылатын зат болып көрінгенімен, іс жүзінде еуропалық сатқындықтың құрбаны болып, өз элиталарына сатқындық жасау мүмкіндігі артқан америкалықтарға жаны ашитын кез келді.
